nowy realizm
kierunek w sztuce filmowej, jeden z najważniejszych w powojennym kinie; n. nawiązywał do tradycji tzw. filmowej szkoły neapolitańskiej sprzed I wojny świat.; zainicjowany 1942 we Włoszech filmem Opętanie L. Viscontiego, w latach 1945-54 realizowany również przez artystów innych narodowości (W. Brytania, Niemcy, Francja); gł. założeniem kina n. było odrzucenie kreacji i subiektywizmu oraz zwrot w stronę spraw współczesnego życia społecznego; bohaterami filmów byli zwykli, przeciętni ludzie, grani często przez nieprofesjonalnych aktorów; film n. łączył dramaturgię dokumentalną ze specyficznie przetworzoną dramaturgią kina fabularnego; ograniczał inscenizację filmową do niezbędnego minimum; gra aktorów, charakteryzacja, sceneria musiały spełniać kryterium prawdziwości tak, jak i przedstawiane problemy i zdarzenia; gł. przedstawiciele n.: R. Rossellini (Rzym, miasto otwarte), V. De Sica (Złodzieje rowerów, Cud w Mediolanie), G. De Santis (Gorzki ryż, Rzym, godzina 11); F. Fellini (La strada), H. Hathaway (Dom na 92 ulicy), J. Dassin (Nagie miasto), A. Kurosawa (Pijany anioł), L. Buuel (Los Olvidados).
- neorealizm, (gr. nos = nowy + łac.(...)
- NEOREALIZM, w sztukach plast. kierunek...
- neorealizm włoski, kierunek wpowojennej...