instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych; składa się z miecha, dwóch przegród z języczkami oraz dwóch klawiatur guzikowych umieszczonych na zewnętrznych stronach przegród; na prawej klawiaturze gra się melodię, na lewej realizuje akompaniament basowy; rozciągając i ściskając miech wywołuje się na przemian ciśnienie dodatnie i ujemne, a wywołany w ten sposób ruch powietrza wprawia w drgania sprężyste języczki; wynaleziona w XIX w.; spotykana w różnych odmianach konstrukcyjnych. Odmianę h.r. stanowi h. pedałowa, w której powietrze jest tłoczone do przegród z oddzielnie stojącego mieszka nożnego; ta odmiana h.r. pojawiła się w Polsce na pocz. XX w.; obecnie spotykana wśród muzykantów wiejskich w Warszawskiem i na Kielecczyźnie; odmianę h.r. stanowi też akordeon, w którym klawiatura dla prawej ręki zbudowana jest z klawiszów, a nie guzików.