instrument muz. zaliczany do aerofonów języczkowych; rodzaj harmonii ręcznej; posiada 2 klawiatury: melodyczną (klawiszową, dla prawej ręki) i basową (guzikową, dla lewej ręki), która wydaje głosy akordowe w stosunku do granej melodii głównej; w odróżnieniu od innych odmian harmonii ręcznej a. wydaje ten sam dźwięk niezależnie od kierunku ruchu miecha tłoczącego powietrze do języczkowych stroików; dodatkowym wyposażeniem a. są rejestry zmieniające barwę dźwięku; wynaleziony w XIX w.
HARMONIA RĘCZNA, KAŁUGA, IRLANDZKA MUZYKA