w klasyfikacji instrumentów muzycznych Sachsa grupa instrumentów, w których źródłem dźwięku jest sprężyste ciało drgające, nie wymagające wstępnego napięcia (płytka, sztabka, pręt, rura, blaszka - tzw. języczek, naczynie z metalu, kamienia, drewna, szkła); wysokość dźwięku jest zależna od masy ciała drgającego i dlatego w instrumentach tych grupuje się większą liczbę źródeł dźwięku; w orkiestrze symfonicznej i. należą do grupy perkusji; i. dzielą się na: 1. i. uderzane pośrednio lub bezpośrednio (ksylofon, gong), 2. szarpane (np. drumla), 3. pocierane (harmonika szklana), 4. potrząsane (grzechotki i brzękadła), 5. dęte języczkowe (np. akordeon, fisharmonia, głosy języczkowe w organach). Ze względu na kształt i. dzielą się na płytowe (np. gong, talerze), prętowe (np. triangel), sztabkowe (ksylofon, czelesta), języczkowe (np. harmonia), rurowe (dzwony orkiestrowe). Ze względu na materiał, z jakiego są wykonane, i. dzielą się na ksylofony (drewno: ksylofon, marimba), metalofony (metal: np. dzwony orkiestrowe), litofony (kamień), krystalofony (szkło: np. harmonika szklana).
- RZYMU STAROŻYTNEGO MUZYKA, nie jest dostatecznie...
- INDONEZJI MUZYKA, stanowi konglomerat wpływów...
- ROSYJSKA MUZYKA, 1. ludowa wpływa do...