(pot.) każdy przenośny instrument, na którym gra się za pomocą korby wprawiającej w ruch mechanizm; w węższym znaczeniu: instrumenty mechaniczne z piszczałkami wargowymi, do których tłoczone jest, poprzez wiatrownicę, powietrze wytwarzane przez poruszane korbką miechy; ruch korby powoduje także obrót wałka z umieszczonymi na obwodzie ząbkami lub kołeczkami; ich zadaniem jest otwieranie w odpowiedniej kolejności i na odpowiedni czas kanałów kierujących strumień powietrza pod odpowiednie piszczałki; wynaleziona w 1. poł. XVIII w. przez G. Barbariego; dziś wychodzi z użycia. Polska nazwa k. pochodzi od laleczki zwanej Katarzynką, obracającej się na dawnych instrumentach w rytm melodii.
ZEGAR KURANTOWY, MECHANICZNE INSTRUMENTY