od XI w. rozwijała się w języku staro-cerkiewno-słowiańskim i łac., od w. XIV w języku narodowym; w XV-XVIII w. gł. ośrodkiem powstawania literatury była Dalmacja; proces jednoczenia różnych odłamów literatury regionalnej zapoczątkowany przez iliryzm; podstawą ogólnonarodowego języka stał się wspólny z Serbami dialekt sztokawski; idea iliryzmu znalazła wyraz w poezji I. Mažuranicia; A. Šenoa zapoczątkował rozwój chorwackiej prozy beletrystycznej, której kontynuatorami byli A. Kovaćić i J. Kazarac; na twórczość chorwackich modernistów oddziaływują wpływy zach. europejskie (poeci: V. Nazor, A.G. Matoš, dramatopisarz I. Vojnović, noweliści: Matoš, J. Polić-Kamov); po I woj. świat. rozwój kierunków awangardowych, wpływ ekspresjonizmu; literatura obrachunków z tradycją narodową (M. Krleža w dramacie, eseistyce, prozie; T. Ujević w liryce); po II woj. świat. krótki okres socrealizmu, po którym nastąpił powrót do idei eksperymentu artystycznego i nawiązanie do literatury światowej (proza P. Šegedina, R. Marinkovicia, V. Desnicy, poezja J. Kaštelana, V. Parun, zbliżona do strukturalizmu "zagrzebska szkoła" badań literackich - Z. Škreb, A. Flaker); w latach 70. i 80. aktywna działalność młodego pokolenia prozaików tworzących pod wpływem J.L. Borgesa i tendencji postmodernistycznych.
- JUGOSŁAWII LITERATURA, wyszła z tradycji literatur...
- MARULIĆ, Marko (1450-1524)
- MARKOVIĆ, Franjo (1845-1914)