(1899-1986)
poeta, eseista i prozaik argentyński. Powszechnie uważa się, że wprowadził lit. latynoamerykańską do lit. światowej; prekursor tzw. realizmu magicznego. Jego niezwykła erudycja (przez wiele lat był dyrektorem argentyńskiej Biblioteki Narodowej) zaowocowała twórczością będącą syntezą tradycji regionalnych i uniwersalnych. Debiutował w kręgu ultraistów, ale wkrótce nawet w wierszach o lokalnej tematyce pojawiają się tropy filozofii uniwersalnej, poparte przekonaniem, że cała ludzkość jest tylko jednym człowiekiem, który w sumie literackich opisów zawsze rozpozna w końcu swoją własną twarz. B. posiadał umiejętność opowiadania o podstawowych problemach filozoficznych w języku losów ludzkich (opowiadania Fikcja, Nieśmiertelny, Alef, inne utwory Powszechna historia nikczemności, Raport Brodiego, Księga piasku, Pochwała cienia). W swoich esejach nie sugerując się podręcznikowymi opiniami stworzył absolutnie osobistą hierarchię zjawisk literackich, w której opowiadanie detektywistyczne jest porównywalne z esejem filozoficznym. Był człowiekiem dużej odwagi intelektualnej i osobistej. Pomimo skromnego dorobku (Dzieła Zebrane to jeden tom) traktowany jest jako jeden z największych pisarzy XX stulecia; kilkakrotnie nominowany do Nagrody Nobla.
IBEROAMERYKAŃSKA LITERATURA, CHĄDZYŃSKA Zofia, CHORWACKA LITERATURA
- Borges Jorge Luis, (1899-1986)
- Borges Jorge Luis, (1899-1986)
- LUDWIK, Pochodzenia starogermańskiego,...