(ukr.)
gatunek ludowej poezji ukraińskiej, epicko-liryczny poemat o tematyce historyczno-bohaterskiej lub obyczajowej, przeznaczony do recytacji, najczęściej przy akompaniamencie kobzy, bandury lub liry, układem wiersza zbliżony do rosyjskiej byliny; od XVII w. dominuje tematyka bohaterska (d. o Chmielnickim, Mazepie, Bohunie): motywy walk Kozaków z Turkami, Tatarami i Polakami; zbierane i spisywane od XIX w.