zabytki indiańskiej tradycji nie zachowały się; w okresie kolonialnym dominowali początkowo epigoni gongoryzmu. W XIX wieku najwybitniejszą postacią był publicysta J. de Montalvo (1832-89), w Siedmiu traktatach atakujący despotyzm, caudilismo, korupcję i broniący Indian. Pierwszą narodową powieścią jest Ku brzegowi (1904) L.A. Martineza, jedna z najlepszych naturalistycznych powieści Ameryki Łac. W latach 20. pojawił się w prozie silny nurt realistyczny określany jako "indigenismo" i nieco mniej zaangażowana w obronę rodzimych tradycji indiańskich grupa Guayaquil. Pisarze tych nurtów (J. Icaza, A. Pareja Diezcanseco, D. Aguilera Malta) byli często tłumaczeni na wiele języków, w tym polski. Za najwybitniejszego poetę uważany jest J. Carrera Andrade (1903-78).
- MICHAŁ FEBRES CORDERO MUNOZ, (1854-1910)