(1651-1715)
pisarz, teolog, pedagog i moralista franc., czł. Akad. Franc., od 1695 arcybiskup Cambrai, dyr. zakładu wychowawczego dla dziewcząt nawróconych z protestantyzmu, wychowawca księcia Burgundii, dla którego napisał Rozmowy wielkich królów i sławnych mężów i Podróże i przypadki Telemaka, syna Ulisesowego, akcentujące w wychowaniu ideały pacyfistyczne, mądrość i miłość do ludu (w okresie oświecenia dzieło to było zalecane jako lektura dla młodzieży, także w Polsce przez Komisję Edukacji Narodowej); w Dowodach jawnych na istnienie Boga z natury istnienie Boga wywiódł z piękna i harmonii natury; polemizował z jansenistami, dopominał się o potrzebę kształcenia kobiet (O wychowaniu młodzieży płci żeńskiej); niektóre poglądy F. były inspiracją dla masonerii francuskiej.