(1496?-1544)
poeta włoski, jeden z gł. przedstawicieli lit. makaronicznej (makaronizmy); posługiwał się językiem zawierającym elementy włoskie, łacińskie, dialektalne, obce z zachowaniem w budowie wierszy klasycznej formy heksametru; autor wydanego pod ps. Merlin Cocai eposu Baldus, parodiującego epikę rycerską.