ang. New Criticism
kierunek w badaniach lit. i krytyce rozwijający się gł. w USA od lat 30. do 60. naszego wieku; stanowiła reakcję na historyzm; podkreślano autonomię dzieła lit.: utwór ma byt samoistny i sam jest źródłem wartości bezwzględnej; w badaniach lit. postulowano odrzucenie tzw. błędu intencjonalności (ang. intentional fallacy), dzieło bowiem jest wartościowe bez względu na intencje, osobowość pisarza czy uwikłanie w historię i procesy społeczne; N.K. postulowała odrębność języka poetyckiego i nim zwł. się interesowała. Gł. przedstawiciele: J.C. Ransom, I.A. Richards, A. Tate, C. Brooks, Y. Winters, K. Burke i - znani gł. jako pisarze - E.Pound, T.S. Eliot i R.P. Warren.
BARTHES Roland, WARREN, TATE, NEW CRITICISM, RANSOM
- KRYTYKA, miesięcznik społ.-polit.(...)
- Nowa Kultura, (1 IV 1950 - 1963)
- FANTASTYKA, "Nowa Fantastyka"