właśc. Alfred Otto Wolfgang Schultze-Battman (1913-51)
malarz i poeta niem. działający we Francji; studiował w Bauhausie, od 1932 w Paryżu, związany ze środowiskiem surrealistów (m.in. M. Ernst, J. Miró, T. Tzara); zajmował się fotografią (m.in. oficjalny fotograf Wystawy Światowej w Paryżu 1937); w czasie II woj. świat. przebywał na płd. Francji, gdzie poświęcił się malarstwu; 1945 wrócił do Paryża, obracał się w kręgu egzystencjalistów; jego pierwsze prace malarskie powstały pod wpływem ekspresjonizmu i surrealizmu (cykl Miasto); od lat 40. malował kompozycje abstrakcyjne o formach organicznych (akwarele, także olejne, np. Płonący busz); tworzył też rysunki tuszem, ilustracje do książek F. Kafki, J.P. Sartre'a; jego prace reprezentujące ekspresjonizm abstrakcyjny zyskały w latach 50. wielkie uznanie; uznany za prekursora informelu i taszyzmu.
ABSTRAKCJA LIRYCZNA, INFORMEL, ABSTRAKCYJNY EKSPRESJONIZM, SCHULTZE-BATTMAN, ÉCOLE DE PARIS