(ok. 1527-93)
malarz wł., przedstawiciel manieryzmu; działał w Mediolanie, skąd pochodził, oraz w Pradze (od 1562) jako nadworny malarz cesarza Ferdynanda I, a później Rudolfa II; 1587 powrócił do Mediolanu; tworzył portrety alegoryczne lub sceny figuralne skomponowane z naturalistycznie namalowanych kwiatów, owoców, warzyw (Alegoria lata, obracalny obraz Żart z warzyw), ryb lub różnych przedmiotów, np. książek (Bibliotekarz); jego dzieła odznaczają się precyzyjnym odtworzeniem detalu, wyszukaną kolorystyką, deformacją naturalnej rzeczywistości; uważany za prekursora surrealizmu.