(1901-85)
malarz i rzeźbiarz franc.; po studiach w paryskiej Académie Julian porzucił sztukę i zajął się handlem winem; 1942 powrócił do twórczości stając się jednym z bardziej kontrowersyjnych artystów europejskich. Jego styl ukształtował się pod wpływem ekspresjonizmu, dadaizmu i surrealizmu; malował obrazy, których fakturę wzbogacał piaskiem, żwirem, węglem, smołą, tłuczonym szkłem, rył w nich silnie uproszczone zarysy postaci (Żydówka, Ptasznik). Po 1954 zajął się rzeźbą, tworząc trójwymiarowe struktury z użyciem zmiętych gazet, skorup, sznura, gąbki, w swym założeniu nietrwałe (Statuetki niepewnego życia); groteskowym rzeźbom nadawał tytuły o dziwnych brzmieniach (Grouloulou, Gigoton). Jeden z gł. twórców tzw. art brut (sztuki surowej) oraz malarstwa materii; w latach 70. stworzył wielki environment Ogród zimowy. Twórczość D. miała charakter świadomej prowokacji, jego wystawy były kolejnymi skandalami i szokiem dla publiczności; pod koniec życia, wbrew powszechnie panującemu abstrakcjonizmowi, tworzył figuralne kompozycje dwu- i trójwymiarowe oraz liczne litografie.
ART BRUT, INFORMEL, DONATTI Enrico, FRANCUSKA SZTUKA, HOCKNEY, ASSEMBLAGE