dada
międzynarodowy ruch artystyczny powstały 1916 równocześnie w Szwajcarii, Francji, Niemczech i w N. Jorku; skupiał młodych malarzy, pisarzy, poetów, muzyków kwestionujących obowiązujące w sztuce prawa, był buntem przeciwko wojnie i cywilizacji mieszczańskiej; ruch miał charakter nihilistyczny, negował europejskie dziedzictwo kulturalne i stworzył własną koncepcję sztuki infantylnej i prymitywnej, mającej wyrażać bezsens rzeczywistości. Nazwa dada, świadomie niejasna, wywodząca się z gaworzenia dziecięcego, powstała w Zurychu, w kręgu artystów zgrupowanych w Cabaret Voltaire. Gł. przedstawicielami d. byli: A. Breton, L. Aragon, P. Éluard, H. Arp, S. Taeuber-Arp, F. Picabia, M. Ernst, M. Duchamp, G. Grosz, K. Schwitters, H. Ball, T. Tzara. W sztukach plastycznych charakterystyczne dla d. były kompozycje z przypadkowo dobranych przedmiotów, chętnie stosowano technikę kolażu, obrazy tworzono na zasadzie przypadku, żartu, zaskoczenia. Utwory literackie były mechanicznym połączeniem słów, dźwięków, liter, często bez żadnego znaczenia, niekiedy tworzone przez kilku pisarzy. Ruch przetrwał do 1923, stał się inspiracją dla surrealizmu, pop-artu i konceptualizmu.
PICABIA, ULTRAIZM, ŻYDOWSKA SZTUKA, RZEŹBA, MIRÓ, ARP Hans lub Jean, MALARSTWO MATERII, ASHBERY John, TZARA, PRAMPOLINI
- dadaizm, (franc. dada = w jęz.(...)
- Apollinaire Guillaume, właśc. Wilhelm Apolinaris Kostrowicki, (1880-1918)
- Jarry Alfred, (1873-1907)