(wł. al fresco = na świeżo) technika malarstwa ściennego, malowanie na świeżym tynku. Na wilgotne tynki wapienne nakłada się farby, które wchodzą w reakcję chem. z podłożem, tworząc po wyschnięciu b. trwałą warstwę. Projekt malowidła wykonywano na kartonie i przenoszono na ścianę przy pomocy siatki kwadratów wyrysowanej na projekcie i odpowiednio powiększanej na ścianie. Niekiedy projekt rysowano na kartonie w skali 1:1 i przenoszono na ścianę metodą odciśnięcia rysunku lub przeprószania konturów przez otworki w kartonie. W trakcie malowania nie można było robić poprawek, dopiero po jakimś czasie temperą. Technika stosowana od XIV w. we Włoszech, potem także w innych krajach, popularna w renesansie i baroku, z czasem zarzucona. Odmianą f. jest technika "al secco" - malowanie na suchym tynku farbami, których spoiwem jest mleko wapienne, tempera, kazeina, olej, klej, żywice lub wosk; stosowana powszechnie w starożytności, w XV w. zastąpiona przez fresk.
KARTON, GADDI, ORVIETO, KERCZ, BOTTICELLI Sandro, ANDREA DEL CASTAGNO, LOGGIE RAFAELA, JAROSŁAW, ORCAGNA, FRESK
- fresk, obraz malowany farbami...
- fresk, (wł. al fresco = na...
- SYKSTYŃSKA KAPLICA, główna kaplica pałacu...