rodzaj portretu malowanego farbą olejną na płótnie, typowy dla pol. sztuki barokowej XVII-XVIII w.; w sposób realistyczny przedstawiał modela, jego charakterystyczny ubiór, akcesoria (często broń); nawiązywał do środkowoeuropejskiego portretu renesansowego; cechował go linearyzm (linie rozgraniczały płaszczyzny o odmiennych barwach); tworzyli go gł. artyści cechowi, niekiedy nadworni malarze magnatów; jako gatunek portretu p.s. przetrwał do poł. XIX w.
- POLSKA. SZTUKA. BAROK, trwał w Polsce w latach...
- Rzewuski Henryk, pseud. Jarosz Bejła, (1791-1866)
- MIĘDZYRZECZ, miasto powiatowe nad...