Eugeniusz, właśc. Żak (1884-1926)
malarz polski działający we Francji, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli École de Paris; studia w Paryżu w École des Beaux-Arts oraz w Académie Colarossi; przebywał też we Włoszech i Niemczech, w Polsce 1916-22, gdzie brał czynny udział w życiu artyst., współzał. i czł. grupy Rytm; już od ok. 1909 ukształtował się jego dojrzały styl - syntetyczny, dekoracyjny, inspirowany sztuką renesansu oraz malarstwem P. Cézanne'a i P. Picassa z okresów błękitnego i różowego; malował liryczne w nastroju, melancholijne i pełne zadumy kompozycje przedstawiające tancerzy, grajków, arlekinów, idylliczne scenki z pasterzami (Tancerz, Pierrot, Wiosna, Idylla), postacie rozmarzonych dziewcząt, chłopców, kobiet (Pijący chłopiec, Kobieta z dzieckiem) początkowo w przytłumionych kolorach (gł. tempera), z czasem w coraz żywszych barwach, pełnych blasku (technika olejna); stosował efekty fakturowe; późniejsze prace utrzymane w tonie b. dramatycznym.
ŻAK, POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY, ZAHORSKA