śpiew dwugłosowy; w XIII w. nazwa ta odnosiła się do utworów wielogłosowych (konduktus), w XIV w. d. był równoznaczny z kontrapunktem, w XV w. pojawia się tzw. d. angielski polegający na równoległym prowadzeniu głosów w interwale tercji, seksty lub decymy; d. supralibrum polega na improwizacyjnym dokomponowywaniu do utrwalonego na piśmie tenoru innych głosów; często mylony z tzw. dyszkantem - najwyższym głosem w kompozycji wokalnej, realizowanym przez sopran.
DISCANTUS
Muzyka poważna