z okresu przed 1581 (uzyskanie przez Holandię niepodległości) pochodzą pieśni minnesingerów piszących po holendersku i wzorujących się na franc. truwerach (ks. Jan I z Brabantu, Hendik van Veldeke); w XIV-XV w. powstały kompozycje rederykersów (odpowiednik niem. meistersingerów); twórcy z kręgu tzw. szkoły flamandzkiej ukształtowanej w XV-XVI w. wykorzystywali w kompozycjach sakralnych motywy świeckich pieśni ludowych; z XVI w. zachowały się także zbiory świeckich melodii T. Susato i J. Fruytiersa, z pocz. XVII w. pochodzą cykle pieśni katolickich. W okresie panowania hiszpańskiego powstawało wiele pieśni patriotycznych, bohaterskich, satyryczno-politycznych (np. zbiór A. Valeriusa z przełomu XVI i XVII w.); pieśni holenderskie wykazują podobieństwo do muzyki niem., wyraźny jest w nich także wpływ muzyki kościelnej; pieśni walońskie zbliżają się do franc.; w Ardenach zachowały się jeszcze starofranc. ballady. Rozwój m.h. profesjonalnej rozpoczął się ok. 1600, m.in. za sprawą kompozytora i organisty działającego w Amsterdamie J.P. Sweelincka; innym głośnym twórcą tego okresu jest A. van Noordt. Rozkwit m.h. nastąpił w XIX w.: 1826 powstało konserwatorium w Hadze, 1888 orkiestra Concertgebouw w Amsterdamie; najwybitniejszymi kompozytorami tego okresu są m.in. J. Verhulst, A. Diepenbrock, C. Dopper, D. Ruyneman, W. Pijper (nazywany niekiedy ojcem współczesnej m.h.); początkowo wyraźny jest wpływ kompozytorów niem. (R. Schumann, F. Mendelssohn); na przełomie XIX i XX w. w stylu twórczości kompozytorów hol. zaznacza się oddziaływanie impresjonistów franc. (A. Voormolen), A. Schönberga (B. van Dieren tworzący w Anglii); po I woj. świat. rozpoczyna działalność artystyczną generacja twórców urodzonych ok. 1905, przeważnie uczniów W. Pijpera (G. Landré, B. van Lier, H. Badings) i najwybitniejsi spośród współczesnych kompozytorów holenderskich (R. Escher, H. Henkemans, L. Orthel, R. de Roos, W. Paap, H. Strategier, J. Mul); twórcy ci ostrożnie podejmują próby wykorzystania osiągnięć dodekafonii oraz eksperymentują z wykorzystaniem instrumentów elektronicznych. Po II woj. świat. ten kierunek kompozytorski umacnia się w m.h. (L. van Delden, T. de Leeuw, nagrodzony 1956 Prix Italia za utwór Job, O. Ketting, L. Andriessen, P. Schat, T. Bruynel i in.); z całkowicie powojennej generacji twórców wyróżniają się m.in. T. Keuris, G. Janssen; duże znaczenie dla rozwoju życia muzycznego w Holandii mają międzynarodowe festiwale i konkursy (m.in. Holland Festival organizowany od 1948); znaczny udział w popularyzowaniu m.h. mają fundacje: Donemus i Gaudeamus, działające od końca lat 40.
- VAN HALEN, Edward, zw. Eddie (ur.(...)
- barok w sztuce, w okresie b. nastąpił...