śpiewak o głosie altowym lub sopranowym uzyskanym sztucznie przez usunięcie jąder przed okresem dojrzewania i mutacją; głos k. zachowując kobiecy rejestr odznacza się specyficzną barwą, wielką siłą i rozległym diapazonem. Sztuka k. włoskich rozpowszechniła się w XVI-XVIII w. i odbiła na stylu operowym (np. rola Orfeusza w Orfeuszu i Eurydyce Ch.W. Glucka oraz Cherubina w Weselu Figara W.A. Mozarta - obydwie śpiewane ob. przez kobiety). Śpiewacy-k. zyskiwali niekiedy olbrzymią sławę; do najbardziej znanych w XVIII w. należeli m.in. F. Senesino, G. Caffarelli, a zwł. Carlo Broschi, występujący pod ps. G. Farinelli (1705-82), śpiewak nadworny królów hiszpańskich Filipa V i Ferdynanda VI, wywierający znaczny wpływ na politykę państwową; Farinelli, którego talent przyczynił się do zniszczenia przez konkurentów londyńskiej opery G.F. Händla, dysponował skalą głosu sięgającą d3, zaś w sztuce messa di voce oraz biegłości w pasażach nie miał rywali.
KASTRAT
Muzyka poważna
ŚPIEW, FALSET, ATTIS, KASTRACJA, OPERA