muzyka tworzona z dźwięków "niemuzycznych": odgłosów przyrody, maszyn, hałasu ulicznego itd.; termin wprowadził 1948 P. Schaeffer, określając jednocześnie źródła i same dźwięki jako "przedmioty dźwiękowe" (objets musicaux); tworzywo to było wykorzystywane albo w postaci oryginalnej, albo przetwarzano je elektroakustycznie. W pierwszych kompozycjach (m.in. Schaeffera Symphonie pour un homme seul) pochodzenie dźwięków było rozpoznawalne; próbowano także łączyć m.k. z zespołem instrumentalnym (m.in. Analogiques A+B I. Xenakisa); stopniowo termin m.k. zaczął być stosowany wyłącznie do muzyki, której tworzywem są dźwięki nagrane techniką mikrofonową (naturalne) i następnie używane do przetworzeń elektronicznych. Nagrania m.k. realizowano w specjalnych studiach nagraniowych (m.in. w Studio Eksperymentalnym Pol. Radia w Warszawie); ważniejsze kompozycje: Fontanna Mix J. Cage'a, Psalmus 1961 K. Pendereckiego, Mikrostruktury W. Kotońskiego).
- konkretna muzyka, muzyka oparta na materiale...
- konkretna poezja, strategie twórcze poetów...
- FILMOWA MUZYKA, muzyka powstająca dla...