Tadeusz (1896-1963)
kompozytor, pedagog; wykładowca konserwatorium w Wilnie, prof. PWSM w Poznaniu i Warszawie; 1951-54 prezes Związku Kompozytorów Pol.; jego twórczość cechuje skłonność do stylizacji i eklektyzmu (łączenie elementów muzyki dawnej i ludowej z neoromantyczną ekspresją); utwory te były jednak dobrze przyjmowane dzięki wyrazistości, melodyjności i dobrej instrumentacji; opery (Bunt żaków, Krakatuk, Teodor gentleman), suity (Kaziuki, Niebieski ptak), uwertura Z chłopa król i Uwertura burleska; koncerty (orkiestrowy, na klarnet i fortepianowy), utwory chóralne (Wesele lubelskie, Suita weselna), dwie msze, pieśni solowe, utwory kameralne i fortepianowe.
POLSKA. MUZYKA PROFESJONALNA, OPERA, ZWIĄZEK KOMPOZYTORÓW POLSKICH