nurt w muzyce 2. poł. XX w., podkreślający czynnik wizualny; elementy teatralne są traktowane muzycznie (co wiąże środki t.i. ze strukturą jap. teatru nō; z kolei brak jakichkolwiek konwencji teatralnych i najczęściej surrealistyczno-farsowy charakter utworów - odsyła do teatru absurdu); zazwyczaj kompozytorzy zajmowali się t.i. tylko okazjonalnie (m.in. J. Cage, M. Kagel, K. Stockhausen, B. Schaeffer, R. Ashley, L. Austin, L. Hiller, E. Salzman, T. Marco).
- teatr instrumentalny, sceniczna interpretacja...
- teatr plastyczny, teatr, wktórym nośnikiem...
- ORKIESTRA SYMFONICZNA, typ zespołu instrumentalnego,...