Stanisław (1893-1963)
kompozytor, pedagog, działacz muz.; prof. konserwatorium w Poznaniu oraz PWSM w Krakowie (wykształcił m.in. J. Łuciuka, L. Kaszyckiego, K. Pendereckiego); 1921-39 dyrygent chórów poznańskich; 1928-31 red. "Przeglądu Muzycznego", po 1945 edytor serii pedagogicznych wydawnictw przeznaczonych dla chórów: "Pol. Literatura Chóralna" oraz "Biblioteka Dyrygenta Chórów"; jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły nar. w muzyce pol. XX w.; odwoływał się do muzyki ludowej, stosując jej artyst. parafrazy, stylizacje, nawiązania do autentycznych tekstów i środków wyrazu (artykulacja, kolorystyka, rytmika); twórca kompozycji chóralnych (Mruczkowe bajki, Kolędziołki beskidzkie, Pragną oczki, Kujawiak, Passacaglia i fuga), kantat (m.in. Na glinianym wazoniku, Gołębica), Pastorałek (wg tekstów T. Czyżewskiego), rapsodu dramatycznego List do Marka Chagalla, utworów orkiestralnych (parafraza pieśni ludowej Chmiel, Kasia, Suita pastoralna, Koncert staromiejski), pieśni.