cienki krążek z tworzywa sztucznego, o średnicy 175, 250 lub 300 mm, na którym dźwięk zapisany jest mechanicznie, w formie ułożonych spiralnie wyżłobień, o średniej szerokości rowka 75 lub 150 μm (mikrometrów). Zapis dźwięku na p.g. może być realizowany dwojako: wgłębnie - zmianie ulega głębokość rowka, lub wbocznie - głębokość rowka jest stała, natomiast rowek odchyla się w płaszczyźnie równoległej do powierzchni krążka (faluje). W nagraniach stereofonicznych, ze względu na dwa niezależne przebiegi dźwiękowe, stosuje się kombinację zapisu wgłębnego i wbocznego. Do odczytu dźwięku z p.g. służy gramofon. Do zapisu dźwięku w systemie cyfrowym stosuje się krążki metalowe (dysk dźwiękowy), a do ich odtwarzania - gramofon cyfrowy, zwany dyskofonem; po raz pierwszy wykonana 1887 przez E. Bereinera.
- PŁYTA GRAMOFONOWA, .
- DŹWIĘKU NOŚNIK, materiał, w którym...
- rowek dźwiękowy, rowek wycięty wmechanicznym...