batalistyczne przedstawienie
w sztukach plast. przedstawienie sceny bitewnej, pochodu wojennego, życia obozowego; występuje już w sztuce prehistorycznej (np. neolityczne malowidła naskalne w Morella la Vella we wsch. Hiszpanii, płn.-afrykańskie petroglify), towarzyszy rozwojowi sztuki do czsów dzisiejszych; m.in. monumentalne reliefy na ścianach świątyń w Karnaku i Abu Simbel (staroż. Egipt), asyryjskie cykle reliefów w pałacach Niniwy, płaskorzeźby przedstawiające walkę bogów z gigantami w ołtarzu Zeusa w Pergamonie, walki Greków z Amazonkami na fryzie świątyni w Figalei, epizody z wojny trojańskiej malowane często na wazach płaskorzeźby na łukach triumfalnych (Rzym); b. pojawia się w pracach malarzy renesansu m.in. (P. Ucello, Leonardo da Vinci, Michał Anioł), baroku (P. Rubens, Ch. Le Brun); w XIX w. rozwinęły się nar. szkoły malarstwa batalistycznego (niem., ros.); b. tworzyli m.in. F. Goya, J.A. Gros, T. Géricault, H. Vernet, E. Delacroix, W.I. Surikow. W Polsce b. występuje od średniowiecza (iluminacje gotyckich rękopisów, malarstwo tablicowe); tematykę batalistyczną podejmowali m.in. J.P. Norblin, A. Orłowski, P. Michałowski, J. Matejko, J. Brandt, J. Suchodolski, J. i W. Kossakowie. Monumentalnymi dziełami b. są panoramy (w Polsce: J. Styka, W. Kossak, T. Axentowicz Panorama Racławicka, W. Kossak, J. Fałat Przejście przez Berezynę).
DAWYDOW Dienis W., SUCHODOLSKI, EPOS, HISTORYCZNE MALARSTWO, BATALISTYCZNE PRZEDSTAWIENIE