sielanka
w literaturze krótki utwór liryczno-epicki przedstawiający w sposób wyidealizowany życie pasterzy, rolników, myśliwych, często wzbogacony wątkiem miłosnym i rozgrywający się na tle natury; gatunek zapoczątkowany przez gr. poetę Teokryta w III w. p.n.e., rozwinięty przez Wergiliusza; w lit. pol. uprawiany w epoce renesansu przez J. Kochanowskiego, B. Zimorowica, Sz. Szymonowica; popularny w Europie w XVIII w.