(Eklogi)
utwór rzym. poety Wergiliusza, 10 sielanek wzorowanych na Teokrycie. Tłem B. był jednocześnie baśniowy, umowny krajobraz Arkadii i italska ojczyzna Wergiliusza, dzięki czemu utwór zyskał nowy wymiar. WB. Wergiliusz przedstawił skargę nieszczęśliwie zakochanego Korridona; zawody śpiewacze dwu pasterzy; metamorfozę Dafnisa; wplatał do utworu aluzje do przeżyć osobistych iwydarzeń współczesnych sobie. B. nie były realistyczne, pasterze mówili językiem warstw oświeconych, przez co utwór zyskał charakter dworski, alegoryczny. Eklogi 4 i8 dedykował poeta Azyniusowi Pollinowi, 6Alfenusowi Varusowi, eklogę 10 poświęcił poecie Gallusowi, którego Apollon, Pan icała przyroda starają się pocieszyć po stracie kochanki. Dzięki eklodze 4 Wergiliusz został uznany przez chrześcijaństwo za proroka, nawiązując bowiem do przepowiedni Sybilli, zapowiadał nadejście nowej epoki oraz narodziny dziecka, które przyniesie światu złoty wiek.