(plast.)
w malarstwie, rzeźbie, architekturze sposób wzajemnego powiązania formalnych elementów dzieła (linii, płaszczyzn, brył, akcentów plastycznych, fragmentów oświetlonych i zacienionych itp.) w jedną całość, zgodną z zamierzeniem artysty lub projektanta. Wyróżnia się k.: symetryczne i asymetryczne, statyczne i dynamiczne, zamknięte i otwarte, zwarte i luźne, geometryczne i swobodne (organiczne), horyzontalne i wertykalne oraz diagonalne, rytmiczne (oparte na regularnej powtarzalności pewnych identycznych elementów) i wiele innych.
KALF, DIAGONALIZM, RABATA, ŚLEWIŃSKI, KANON, JAPOŃSKA SZTUKA OGRODOWA, KOLORYT
- kompozycja, nauczyciel kompozycji,...
- KOMPOZYCJA, (muz. 1)
- KOMPOZYCJA, (muz. 2)