kierunek w sztuce ogrodowej występujący na przełomie XIX i XX w., polegał na wprowadzaniu elementów i motywów secesyjnych w ogrodach (nie na komponowaniu układu przestrzennego jako całości); charakterystyczną dla secesji asymetryczną, falującą linię wprowadzano do układu rabat kwiatowych, ścieżek, w kształt budowli ogrodowych i obiektów małej architektury (murki, ławki, altany), w obrys zbiorników wodnych, krat i ogrodzeń; preferowano rośliny kwiatowe o "secesyjnych" kształtach: irysy, lilie, kalie, nasturcje, lilie wodne, fiołki oraz pastelowe barwy; wprowadzano do zieleni rzeźby o płynnych formach i motywach zaczerpniętych często ze świata zwierzęcego (stylizowane owady, ptaki, żaby); przykładem s.o. jest park Güell w Barcelonie projektu A. Gaudiego.
SECESYJNY OGRÓD
Nauki o sztuce