dekoracyjne wyroby ze szkła o nietypowym kształcie lub wyróżniające się zdobieniem, np. zabarwianiem masy szklanej (przeważnie tlenkami metalu, np. kobaltu - na niebiesko, miedzi - na zielono lub czerwono; tlenek cyny daje szkło nieprzezroczyste, tzw. mleczne), nakładaniem dekoracji plastycznej, wyciąganiem szczypcami w gorącej masie różnych brodawek, sopli itp. lub wyciskaniem ich w gorącej masie; ponadto przez malowanie, złocenie, mieszanie kolorowych mas szklanych (tzw. szkło laminowane), wgniatanie lub wtapianie w gorącą masę kolorowych nici szklanych ułożonych w odpowiednie wzory; wreszcie przez rżnięcie i szlifowanie powierzchni wyrobu lub jej grawerowanie, cięcie, rysowanie, punktowanie, trawienie kwasem, matowienie piaskiem. Sz.a. produkowano już w staroż. Egipcie (paciorki, biżuteria, czarki); w staroż. Rzymie znano szkło warstwowe, malowane farbami emaliowymi, do zdobienia stosowano też szlif i grawerunek oraz technikę fondi d'oro (grawerowane płatki złota, z tłem z niebieskiego lub zielonego lakieru, zalewano szkliwem w stopce naczynia); w średniowieczu powstały wspaniałe dzieła sztuki witrażowej; wysoki poziom sz.a. osiągnęło w czasach renesansu, zwł. szkła weneckie z Murano; ok. 1600 udoskonalono technikę grawerunku; w XVII w. wyróżniają się sz.a. produkowane w Czechach i na Śląsku; wysoki poziom artyst. osiągnęło sz.a. w czasach secesji (szkła dekorowane emalią, odlewane w formach, zdobione dekoracją o motywach roślinnych, kontrastowanie partii przezroczystych i nieprzejrzystych, matowych - np. wyroby E. Gallé; subtelne w formie, z zastosowaniem szkła iryzującego, dzieła L.C. Tiffany'ego); współczesne przedmioty ze sz.a. odznaczają się bogactwem form, kolorów i technik dekoracyjnych; prowadzone są też próby innego niż dotąd wykorzystania sz.a. w wystroju wnętrz.
- SZKŁO, podgrupa tworzyw ceramicznych...
- MLECZNE SZKŁO, szkło alabastrowe, szkło...
- FILIGRANOWE SZKŁO, w artystycznych wyrobach...