Stanisława z Dzięgielewskich, secundo voto Stanisławska (1877-1941)
aktorka, reżyser, pedagog; debiut 1894, potem występy w wielu miastach Polski, które zyskały jej miano jednej z największych tragiczek sceny polskiej; do pocz. lat 30. miała w swym dorobku gł. role w 13 sztukach S. Wyspiańskiego, 12 - Szekspira (w tym Hamlet), 11 - J. Słowackiego, 10 - H. Ibsena, 8 - F. Schillera, 6 - w tragediach antycznych; do świetnych ról W. zalicza się też Laurę w Ojcu A. Strindberga, panią Rollison w Dziadach A. Mickiewicza, Matkę w Niespodziance K.H. Rostworowskiego; 1916-18 zał. w Kijowie eksperymentalny Teatr Studya, w którym (jak i w późniejszych dokonaniach) stosowała swoją wersję systemu Stanisławskiego; w okresie międzywojennym występy na wielu scenach w kraju i zagranicą (Zagrzeb, Belgrad), 1932/33 dyr. teatru łódzkiego; inscenizacje (m.in. Balladyna i Fantazy J. Słowackiego, Medea Eurypidesa, Śmierć na gruszy W. Wandurskiego, Dziady A. Mickiewicza, Noc listopadowa i Klątwa Wyspiańskiego, Upiory H. Ibsena); wybór artykułów Teatr przyszłości.
WASZYŃSKI, POLSKA. TEATR. SZKOŁA KRAKOWSKA