"Głos. Tygodnik Literacko-Społeczno-Polityczny"

od 1900 r. podtytuł Tygodnik Naukowo-Literacki, Społeczny i Polityczny, wyd. w Warszawie 1886-1905. Do zespołu redakcyjnego należeli m.in. J. L. Popławski, A. Dygasiński, J. Kotarbiński, a współpracowali L. Krzywicki, B. Limanowski, W. Nałkowski. Dużo miejsca zajmowała publicystyka społ.-polit. i nauk.-filoz., popularnością cieszył się stały felieton Bez obłudy i Głosy oraz kroniki Z kraju i Z obcego świata. "G." był początkowo pismem postępowym o tendencjach lewicowych, po dyskusji ideologicznej w 1888 r. doszło do rozłamu i odejścia socjalistów (Krzywickiego i Nałkowskiego), pismo pod red. Z. Wasilewskiego skupiało narod. demokratów. W dziale lit. publikowali m.in. M. Konopnicka, E. Orzeszkowa, W. Reymont, S. Żeromski, J. Kasprowicz. Znaczące miejsce zajmowała popularyzacja ważnych dzieł lit. obcej, m.in. dzieł Ch. Baudelaire'a, G. de Maupassanta, P. Verlaine'a, M. Twaina, E.A. Poego, H. Heinego. Po 1900 roku w publicystyce dominowały wypowiedzi S. Brzozowskiego inicjujące kampanię przeciwko H. Sienkiewiczowi oraz nurtowi modernistycznemu, reprezentowanemu przez "Chimerę" i Z. Przesmyckiego (Miriama). Radykalizm polit. objawiający się m.in. przejęciem hasła "proletariusze wszystkich narodowości łączcie się" doprowadził do likwidacji pisma i procesu sądowego.