profetyzm oraz rewol.-anarchistyczne kontestacje. Poetykę e. cechowały upodobanie do kontrastowych form; dynamizacja i subiektywizacja języka; hiperbolizacja stylistyki i obrazowania opartego na motywach snu lub halucynacji; emocjonalność metaforyki i symboliki; odkształcenia syntaktyczne i leksykalne; wykorzystanie groteski i karykatury oraz fantastyki. Ekspresjoniści pol. skupieni byli wokół poznańskiego czasopisma "Zdrój" (1917-22), należeli do nich m.in. E. Zegadłowicz, J. Stur - autor programowego manifestu Czego chcemy i S. Przybyszewski - autor programowych szkiców Powrotna fala, Naokoło ekspresjonizmu, Ekspresjonizm - Słowacki i "Genezis z Ducha". Duże znaczenie dla rozwoju e. w kraju miały m.in. Hymny J. Kasprowicza, powieści W. Berenta ( Próchno, Ozimina, Żywe kamienie) oraz twórczość T. Micińskiego. Elementy e. wystąpiły w twórczości autorów międzywojennych, m.in. A. Struga, J. Kadena-Bandrowskiego, S. I. Witkiewicza, K. I. Gałczyńskiego, B. Schulza, W. Gombrowicza.
-industrialnych manifestowali oni poprzez mistyczno-utopijną moralistykę, pacyfizm i katastroficzny
Literatura polska