(1944-50)
pierwszy pol. tygodnik społ.-lit. po wojnie. Wychodził w Lublinie, od 1945 r. w Krakowie. Nie formułował określonego programu ideowo-artyst. - skupił duże grono pisarzy różnych orientacji i pokoleń (zwł. w okresie krakowskim). Redaktorami byli: K. Kuryluk (I zespół red.: J. Putrament, A. Ważyk, M. Żuławski), od 1948 r. J. Borejsza (otworzył łamy dla młodych, m.in. T. Borowskiego, J. Bocheńskiego, R. Bratnego, B. Czeszki, T. Konwickiego). "O." zamieszczało utwory pisarzy pol. o utrwalonej pozycji - zarówno krajowych (już w II 1944 r. rozpoczęło druk Węzłów życia Z. Nałkowskiej), jak i przebywających na emigracji (np. M. Kuncewiczowej) oraz debiutantów (m.in. T. Różewicza i Cz. Miłosza), jak i pisarzy obcych (m.in. A. Rimbauda, G. Apollinaire'a, E. Hemingwaya, W. Faulknera, T. Manna), informowało o lit. zagranicznej, zwł. franc. i amer. Współpracowali z nim wybitni krytycy i literaturoznawcy: K. Wyka (od 1946 r. stały felieton w cyklu Szkoła krytyków), A. Sandauer, J. Kott. Działem poezji kierował J. Przyboś, reportaże pisali E. Osmańczyk, M. Brandys, K. Pruszyński. Na łamach "O." toczyły się ważne polemiki, m.in. o funkcjach literatury, stosunku do tradycji i awangardy, rozumieniu realizmu, podstawach polityki kult. w Polsce. Pismo przyznawało cieszącą się dużym prestiżem nagrodę lit. Jej laureatami byli: T. Breza, J. Iwaszkiewicz, J. Andrzejewski, M. Jastrun. Dbając o upowszechnienie literatury, uruchomiło Klub Dobrej Książki, prowadziło dyskusje z czytelnikami. 1 IV 1950 zostało połączone z "Kuźnicą" w "Nową Kulturę".
- odrodzenie, ( albo : Odrodzenie...
- ODRODZENIE, .
- ODRODZENIE, tygodnik, pierwsze powojenne...