(ur. 1920)
poeta, prozaik, publicysta, członek grupy lit. Sztuka i Naród. Twórczość rozpoczyna poematem Przeciw zagładzie (1948), następnie wydaje zbiór liryków Patrol między murami (1949) i powieść ideologiczną Ludzie zza rzeki (1951). Kolejne pozycje to zbiór nowel autobiograficznych Miejsce urodzenia (1953) i opowiadania w tomie Jonasz (1956). Na pierwszy cykl generacyjny składają się powieści Pejzaż dwukrotny (1958), Wieniec (1962) i Wodorosty (1964). Cykl tzw. bułgarski to Złota Mahmudia (1962), Jeździec z Madary (1963) i Mickiewicz na Wschodzie (1966). Powstania 1863 r. dotyczy Łuna (1956), powstania warszawskiego Dialog z cieniem (1968). Prawdziwe uznanie zdobył cyklem o ludziach mu znanych, rozpoczyna go powieść Krwawe skrzydła (t. 1-2, 1975, t. 3, 1987), ciąg dalszy to Rajski ogród (1978). Opracowania hist. B. to Powstanie warszawskie (1965), Mokotów 1944 (1971), Podziemna armia (1990); lit. Pieśń niepodległa (1988), Sylwetki pisarzy współczesnych (1975); szkice wspomnieniowe i lit. Genealogia ocalonych (1963), Z głową na karabinie (1974).
- BARTELSKI Lesław Maria, (1920-2006)