Biblioteka Polska w Paryżu, Bibliothque polonaise

najstarsza i najbogatsza biblioteka pol. poza granicami kraju, istniejąca do dziś. Powstała w 1838 r. przy Tow. Literackim ze zbiorów jego i Tow. Naukowej Pomocy oraz darów i zapisów. W 1893 r. przeszła pod zarząd powstałej przy niej Stacji Naukowej AU (PAU). W l. 1957-75 zarządzał nią franc. administrator sądowy, który wydzierżawił bibliotekę Tow. Historyczno-Literackiemu (dzierżawę przedłużono do 2003 r.). Organizatorami B. P. byli: J. Ursyn Niemcewicz, A.J.Czartoryski,K.Sienkiewicz, a związał się z nią A. Mickiewicz. F. Pułaski (dyr. od 1926) nadał bibliotece charakter specjalistyczny - gł. zbiory dotyczące historii Polski (zwł. emigracji), stosunków pol.-franc., lit. pol. W 1934 r. otwarto przy niej wyższe studium wiedzy o Polsce (Centre d'Etudes Polonaises de Paris). Część zbiorów B. P. znajduje się w depozycie w warszawskim Muzeum Literatury.