(1836-1901)
poeta, satyryk, tłumacz. Twórczość lit. rozpoczął od tłum. utworów satyr. P. J. Brangera, do których dodawał własne próby, wyd. w zeszytach od 1876 pt. Piosnki i gawędy humorystyczne. Utwory rozproszone w czasopismach wydał w kolejnych tomach Satyry obyczajowe I (1880), Satyry (1883), Satyry obyczajowe II (1885), Satyry III (1890), Satyry i fraszki XII (1894). Adresatem jego oskarżeń była konserwatywna i ugodowa szlachta, tematykę polit. łączył z obserwacją obyczajów różnych klas i środowisk społ. Pisarstwo B. cechuje wyważone operowanie komizmem i celna pointa. Wiele utworów zawierających gorzkie refleksje pozostało w rękopisie.