Reklama

Błoński Jan

(ur. 1931)

historyk i krytyk lit., studiował filologię pol. na UJ pod kierunkiem K. Wyki, później pracownik IBL, habilitowany 1969, od 1981 prof. UJ. Swój pierwszy artykuł zatytułowany Poezja Różewicza zamieścił po wojnie w miesięczniku "Twórczość". W latach 1950-60 współpracował z "Przekrojem", drukował stałe cykle krytyczne w "Życiu Literackim", "Przeglądzie Kulturalnym", "Dialogu", 1972-75 red. dwumiesięcznik "Teksty". W l. 1967-81 kierownik lit. Starego Teatru w Krakowie, od 1972 członek pol. PEN Clubu, pracownik naukowy uczelni pol. i zagranicznych. W 1989 r. został członkiem rady redakcyjnej pism "Res Publica" i "NaGłos". Jest autorem opracowań twórczości pisarzy pol. i obcych, m.in.: Gałczyński 1945-1953 (1955), Mikołaj Sęp Szarzyński a początki polskiego baroku (1967), Stanisław Ignacy Witkiewicz jako dramaturg (1973), Widzieć jasno w zachwyceniu. Szkic literacki o twórczości Prousta (1965), Samuel Beckett (współautor 1982). Zbiory jego szkiców krytycznolit. zawierają refleksje m.in. nad lit. współcz. (Zmiana warty, 1961), przemianami w poezji (Odmarsz, 1978), dramaturgii (Romans z tekstem, 1981), rolą krytyki lit. i literatury (Kilka myśli co nie nowe, 1985). W swym dorobku ma również przekłady, adaptacje, prace redakcyjne.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama