(ur. 1926)
prozaik i publicysta. Debiutował zbiorem opowiadań Fiołki przynoszą nieszczęście (1949), potem wydał tom publicystyki Z życia NRD (1951), opowiadanie Zgodnie z prawem (1952), zbiór reportaży Podróż i szczypta filozofii. Refleksje z podróży do ZSRR (1956). Okres utożsamiania się z nową władzą B. kończy zbiorem felietonów Fakty i zwierzenia (1957). Nowy rozdział w twórczości i poglądach na świat otwierają reportaże z podróży do Afryki Pożegnanie z panną Syngilu, albo Słoń a sprawa polska (1960), w których podejmuje temat dążenia do niepodległości, tolerancji i względności obyczajów, oraz szkice Krwawe specjały włoskie (1982). Krytykę władzy sięgającej po kłamstwo i manipulację stanowi dwutomowy zbiór esejów o charakterze historiozoficznej paraboli Boski Juliusz (1961) i Nazo poeta (1969). Znaczenie dosłowne i symbol. ma tytuł powieści Stan po zapaści (1987), dotyczy bowiem zdrowia narratora i okresu stanu wojennego. W dorobku lit. B. znajdują się również opowiadania, m.in. Tabu (1965) i Retro (1990).
- BOCHEŃSKI Jacek, (ur. 1926)
- Bocheński Jacek, (ur. 1926)
- JACEK, Pochodzenia greckiego,...