Reklama

Broszkiewicz Jerzy

(1922-93)

prozaik, dramatopisarz, publicysta. Studiował w Akademii Muzycznej, red. "Muzyki", współprac. wielu czasopism, współred. "Przeglądu Kulturalnego" (1953-63), autor stałych felietonów w warszawskim radiu, kierownik lit. Teatru Ludowego w Nowej Hucie. Debiutował powieścią psychol. Oczekiwanie (1948), 3 lata później wydał opowieść biograficzną o F. Chopinie Kształt miłości. Do młodego czytelnika adresowane są kolejne powieści: Wielka, większa, największa (1960, ekr. 1983), Ci z dziesiątego tysiąca (1962), Oko Centaura (1964), Kluska, Kefir, Tutejszy (1967). B. jest również autorem dramatów Imiona władzy (wyst. 1957), Jonasz i błazen (1962), Dziejowa rola Pigwy (wyst. 1960), Skandal w Hellbergu (1962), Koniec księgi VI (1963), Przychodzę opowiedzieć (1964), Zejście z cokołu (wyst. 1965). W końcowym etapie twórczości wydaje kolejne powieści, przedstawiając problemy ludzi szukających w życiu swego miejsca, ten temat wyznacza ramy dwóch części cyklu Dziesięć rozdziałów (t. 1-2, 1970-71), natomiast dylematy współcz. naukowców są treścią powieści Doktor Twardowski (t. 1-2, 1977-79). B. pisał także artykuły, szkice publicystyczne, sztuki telewizyjne, słuchowiska radiowe, scenariusze filmowe, jego utwory przełożono na 20 języków. Nagrodzony za całokształt twórczości.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama