(1978)
reportaże lit. R. Kapuścińskiego, będące opowieścią o Etiopii i cesarzu Hajle Sellasje. Autor przeprowadza drobiazgowe studium upadku autokratycznej władzy, dociera do motywów działania wielu swych rozmówców, decydujących o popieraniu wrogiego człowiekowi systemu, przedstawia obowiązujące na dworze cesarskim obyczaje, którym kres położyła rewolucja. Książka odczytywana w momencie publikacji jako obraz partyjnego totalitaryzmu w Polsce, zawiera przesłanie szersze i może być prezentacją odwiecznych problemów wynikających z relacji władca i władza a człowiek i jego prawa, może też poddawać pod rozwagę granice autorytetu tradycji i symboli.