(1866-1940)
historyk lit. pol., prof. UJ (1910), członek AU (1906), doktor h.c. UJ i Uniw. Poznańskiego. W 1931 r. za podpisanie protestu w sprawie brzeskiej i publiczną krytykę rządu przeniesiony na wcześniejszą emeryturę, aresztowany w 1939 r., zmarł w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu. Współred. wielu znaczących czasopism lit. i nauk., redaktor serii Prace Historycznoliterackie (50 t.).W pracach podkreślał funkcję lit. w umacnianiu tożsamości narod., np. O literaturze polskiej (1910); cechowało je osobiste zaangażowanie, uwzględniały nowy stan badań. Początkowe zainteresowania Ch. skupiały się na okresie staropol., przygotował edytorsko Kazania sejmowe P. Skargi (1903), Poezje M. Sępa Szarzyńskiego (1903), Ezopa Biernata z Lublina (1910). Zainteresowanie romantyzmem znalazło wyraz m.in. w dziełach: Z epoki romantyzmu (1918), Literatura a naród (1936), Studia i szkice, rozbiory i krytyki (t. 1-2, 1939). Najważniejszym opracowaniem Ch. jest Historia literatury niepodległej Polski (1906), dalsza jej część pozostała w rękopisie (Historia literatury Polski porozbiorowej).
- CHRZANOWSKI Ignacy, (1866-1940)
- Chrzanowski Ignacy, (1866-1940)
- IGNACY, Pochodzenia łacińskiego,...