(ur. 1949)
prozaik, krytyk lit., pracownik nauk. Uniw. Gdańskiego. Członek jury Nagrody Literackiej Nike. Jako historyk lit. zajmuje się gł. epoką romantyzmu. Wydał prace: Bez autorytetu (1981, współautor), Romantyczna przestrzeń wyobraźni (1988), Literatura i zdrada (1993), postmodernistyczne powieści Ludzie - skorpiony (1984) i Człowiek - Litera (1993) oraz powieści Krótka historia pewnego żartu (Sceny z Europy Środkowozachodniej) (1991), Hanemann (1995) i Esther (1999). Miejscem akcji Krótkiej historii i Hanemanna jest Gdańsk. Autora interesuje problem zetknięcia się po 1945 r. 2 kultur: pol. i niem., gdy do miasta przybywają wygnańcy z Wilna i Warszawy, przesiedleni na obcy im teren. W Krótkiej historii Ch. ożywia czas dzieciństwa, w Hanemannie opowiada o losach niem. lekarza, przeżywającego koniec świata, który znał i kochał. Śledzi, jak ponad narod. podziałami i uprzedzeniami powstaje porozumienie dyktowane wspólnotą losu bohaterów. Ch. jest laureatem Nagrody Kościelskich, nagrody PEN Clubu i im. Gryphiusa oraz Paszportu "Polityki".
- CHWIN, Stefan ps. Max Lars (ur.(...)
- Chwin Stefan, (ur. 1949)