(ur. 1907)
pisarka, krytyk lit., bibliograf. Od najwcześniejszych lat była bacznym obserwatorem życia i kultury swojej małej ojczyzny - okolic Aleksandrowa Kujawskiego, co znalazło wyraz w jej twórczości. W l. 1928-39 pracowała w Bibliotece Narodowej, czas ten opisała we Wspomnieniach o Bibliotece Narodowej w Warszawie (1978). We wrześniu 1939 opuściła Polskę, w 1942 r. osiadła w Londynie, a od 1974 zamieszkała w Portugalii. Od początku pobytu w Anglii kierowała Biblioteką Polską w Londynie, w "Wiadomościach" prowadziła rubrykę Szkiełko i oko (1952-63). Najważniejsze, choć ilościowo skromne miejsce w dorobku D. Z. zajmuje proza artyst., w tym powieść Dom (1956) i opowiadania zebrane w tomie Blisko i daleko (1953). Napisane pięknym, acz prostym językiem, obydwie pozycje z dużym pietyzmem kreślą obraz stron rodzinnych autorki od początku wieku do wybuchu wojny. Prace z zakresu historii lit. i krytyki lit. to monografia poety T. Zaborowskiego (1933), zbiór szkiców Pierścień z Herkulanum i płaszcz pokutnicy (1960), Szkice o literaturze emigracyjnej (1978), Literatura wolnego słowa.1939-1986 (1987), Próby przywołań (1992). D. Z. jest też autorką bibliografii zawartości paryskiej "Kultury" i wydawnictw Instytutu Literackiego za lata 1958-87 (t. 1-3, 1975-89).
- DANILEWICZ-ZIELIŃSKA Maria, (1907-2003)