(1900-92)
teoretyk lit., językoznawca. Studiowała romanistykę na UJ oraz fonetykę ogólną i eksperymentalną w Pradze, Hamburgu i Paryżu. Przed wojną pracowała na UJ i Uniw. Lwowskim, a podczas okupacji - w tajnym nauczaniu. Prof. KUL-u (1945-49) i UJ (1950-70). Od 1955 r. pracowała w Instytucie Badań Literackich PAN. Jest autorką ważnych dzieł z zakresu wersyfikacji pol. W Studiach z historii i teorii wersyfikacji polskiej (1948-50) scharakteryzowała systemy wersyfikacyjne, zanalizowała struktury wierszowe w ścisłym związku z systemem języka. W Próbie teorii wiersza polskiego (1962) określiła wiersz jako ekspresywny styl językowy, a systemy wersyfikacyjne jako subkultury językowe. Opublikowała m.in. rozprawy: Prozodia języka polskiego (1947), Fonetyka polska (1950), wybór prac teoretycznolit. i historycznolit. Studia i rozprawy (1972), Wiersze (1992). Prowadziła badania nad stylami pisarzy, m.in. J. Kochanowskiego, A. Mickiewicza, S. Żeromskiego, K. Wierzyńskiego, T. Różewicza.
- DŁUSKA Maria, (1900-92)
- Dłuska Maria, (1900-92)
- MARIA, Pochodzenia najprawdopodobniej...