ballada filoz. B. Leśmiana z t. Napój cienisty (1936). Refleksja nad egzystencją człowieka w świecie, w którym poza realnością istnieje strefa tajemnicy (2 strony muru). Wiersz składa się z 3 obrazów skonstruowanych wg jednego schematu: bracia, ich cienie, młoty podejmują heroiczny czyn, tracą swą podmiotowość (nie wiadomo, kto jest kim) i giną. Po drugiej stronie muru jest tylko pustka (wielokrotne powtórzenie przeczeń), a wyobrażenia ludzkie okazały się kłamstwem. Dz. jest wierszem symbolicznym, stwarzającym możliwość różnych interpretacji. Można ją czytać jako próbę dociekania sensu życia: człowiek wie, że nie przeniknie tajemnicy bytu, ale wciąż podejmuje heroiczny wysiłek. Kończące utwór pytanie nie pozwala drwić z tych, którzy z uporem nie godzą się na bierne bytowanie.
- dziewczyna, „obleśna, brzydka...
- DZIEWCZYNA, SYNONIM: panienka, dziewczynka,...
- wymiarowa dziewczyna, ‘zgrabna dziewczyna’...