(1858?)
wiersz C. Norwida zbudowany z 2 części (strof). W I została zarysowana wyraźna sytuacja: walka na spojrzenia między Nieszczęściem (F.) a człowiekiem. Porównane do "dzikiego zwierza", przyszło z nieznanego, groźnego świata natury. Zagroziło człowiekowi, który pozostaje zupełnie bierny. W II części zmieniły się role - człowiek podjął wyzwanie, świadomie odparł spojrzeniem atak ("odejrzał"): rozpoznał swój los (jak artysta model), odebrał mu jego "dzikość", a nawet zastanowił się, jaką korzyść z pojedynku może wyciągnąć dla siebie. W wierszu Norwida człowiek zwycięża swój los.